کار عمر آسان گرفتم کار عشق آسان نشد!

سر بصحرا نهادم بهر دل سامان نشد!

ناله را از یاد بردم دیگر این دل دل نماند!

سرد و خاموش اوفتادم دیگر این جان جان نماند!

دیده بر هر نقش بستم آنجه دیدم آن نبود!

با حقیقت پیش رفتم آنچه گفتم آن نشد!

قیدها را پاره کردم دردها نقصان ندید!

زندگی را هیچ گفتم روشن این زندان نشد!

سینه کوشیدم که گردد چون صدف چاک از وفا

اشکها غلتید اما گوهر غلتان نشد!

اختیار گریه را دادم بچشم خود ولی

سیل بنیان کن برون زین چشمه جوشان نشد!

بارها رفتم درون گردباد حادثات

ابر شد باران فرود آمد ولی طوفان نشد!

پیکرم تا حد نابودی زمحنت سوده گشت

مشکلی بگشوده زین دندانه سوهان نشد!

با اجل میگفت اسکندر که کردیم امتحان

با جهانی زور و زر این عمر جاویدان نشد!